aşk acısının erkek milletine sonradan koyması

(bkz: abazanlık) aşkdan falan değil o abazalıktan.

erkeğin koyma anlayışının başta "ev boş bize geçelim mi?" ayarında olmasındandır. ancak yine de genelleme yapılması yanlış.

çünkü ilk ayrıldığında erkek kuş gibidir uçulacak çok yer vardır lakin günler geçince fark eder dönülecek bir yeri olmadığını

kafası sonradan geliyor.

bu süreçte her manitasız geçirilen her günde; stabil bir artışla içe doğru sıçma gerçekleşir. sonra geri dönme çabaları karşılık bulmayınca, tüy dikme evresiyle son bulur.

jeton yavaş düşüyor köşeli ya o yüzden beyin ilk başta basmıyor ne bok yedigini

zaten anında acımaz hiçbir yara ilk önce kanın ılıklığını hisseder sonra sonra o yumuşak akışını ondan sonra bastırır acı bütün çığlığıyla bedeninizde

Bu konu hakkında çok bir bilgim yok ama başlığı okuyunca şu resim aklıma geldi. Burdan

ben zaten sarhoş olduğumu bile ayıldığımda anlıyorum.

psikolojik araştırmalar ile kanıtlanmış bir şey bu. tam da denildiği gibi, erkek önce hobaa bekarlık sultanlık modunda acı çekmem sanıyor, sonra yavaş yavaş depresyona tutuluyor. kadınlar da ise tam tersi. ilk ayrılık anında yerin dibini boyluyorlar, yavaş yavaş ayağa kalkmaya çalışıyorlar. hal böyle iken ayrılık süresi arttıkça kadınların geri dönme ihtimali bu azalıyor. bu yüzden ayrılan eğer kadınsa ilk bir hafta içinde kandırmaya bakın. sonra tövbe toparlayamazsınız. ayrılan erkekse salın gitsin, köpek gibi geri dönecek.

ulan 2 aydır koyar da gelir diye bekliyorum bi koymadı ona ya

niye böyle oluyor anlamadık ki

özellikle gece vakti dinlenen bir şarkıya durum iyiden iyiye boka sarar.

ayrılan kişi kız tarafıysa anında da etki yapabilir. ben yaşıyorum bu durumu mesela o kadar çok söylemek istediğim anlatmak istediğim şey var ki ona.. çaresizlikten kendimi uykuya verebiliyorum sadece. elim kolum bağlı acı çekiyorum günlerdir. geçer diyorlar ama geçene kadar bana geçiriyor bu durum.

biz kadınlar kadar güçlü olamıyoruz. beden anatomisi olarak güçlüyüz. ruh anatomisi olarak değiliz. onlar acılar karşısında daha güçlü ve daha iyi bir şekilde ayağa kalkarken, zor yıkılıp uzun süreli tükeniyoruz ve toparlanamıyoruz. kalkmak zaman alıyor. bu yüzden sanırım.

"hep sonradan gelir aklım başıma, hep sonradan sonradan"

tahmini ne kadar zaman sonra?

bayağı aylar geçti tık yok bende. i̇nşallah en zayıf olduğum anı kollamıyordur.

ulan diyorsun şimdi birini bul yeniden sev ona şiirler yaz methiyeler diz yok efendim üşendim gidim de özür dileyeyim zaten bana ondan güzeli bakmaz. asdaada

benim en çok hoşuma giden olay onlar böyle üzgün üzgün takılırken ellerimi ovuşturup şeytani bir gülüşle izliyorum onları

aşk acısı ise öyledir belki, peki ya kalp acısıysa? 1 yıl birlikte olduğum, sevdiğim kadından ayrıldım; daha ayrıldığım günden itibaren hayatımın altının, üstünden daha iyi olmadığını gördüm. öfkelendim, delirdim, içtim, ağladım, kendi kabuğuma gömüldüm, evden çıkmadım, dışarılarda kafa dağıtmaya çalıştım... kısacası her şeyi denedim; ama olmadı. ciğerim çıktı, o çıkmadı içimden. canım çıkacak, o çıkmayacak biliyorum. ayrıldığımız günden dibi gördüm ben, yukarı çıkmaya çalışıyorum. tam yukarı çıkıyorum diyorum; bir şarkı çalıyor, bir söz duyuyor insan, çıktığı tüm yeri bir çırpıda geri çıkıyor. kısacası; erkek, kadın fark etmez. seviyorsa insan, ilk andan yanar ciğeri, sönmez bir daha ateşi.

kesinlikle doğru bir tespit. ilk ay kırda çiçeklerde koşuşturan bir küçük çocuk gibiydim 6 ay oldu ve unutmaya çalıştıkça dibe batıyorum tıpkı bataklıkta çırpınmak gibi

doğru tespit ne diyelim

yıllar önce aldığım arsanın ben sattıktan sonra değerlenmesi